Na veel trainen was het eindelijk zover voor de kinderen: het examen. Wat niet iedereen weet, is dat er voor het examen nog eventjes geoefend wordt. Zo is iedereen optimaal voorbereid op het examen en kan er niks meer misgaan. Tussen het “proefexamen” en het echte examen was er een korte pauze waarbij de kindertjes nog even de laatste zenuwen eruit konden kletsen onder genot van wat snoep en limonade. Ondertussen stroomde de zaal vol met ouders, vriendjes, vriendinnetjes, opa’s, oma’s en nog veel meer.

Toen begon het examen. Naast het portret zat de examencommissie, bestaande uit Charles, Jan, Sandra en Ivo. Ivo noemde de techniek namen op in het Japans en de kinderen voerden de techniek keurig uit. Als iemand het even niet meer wist, kon hij/zij gewoon even opzij kijken hoe het ook alweer moest. Sterker nog, Ivo riep herhaaldelijk dat afkijken is toegestaan tijdens dit examen. Aan het eind van het examen ging de examencommissie in beraad. Na een paar minuten overleggen waren ze er uit. De namen van de kinderen werden een voor een opgenoemd. Als je naam werd genoemd zei je ‘Hai’ (Japans voor ‘ja meneer’) en stond je op. Vervolgens kreeg je te horen of je was geslaagd of niet.

Gelukkig had iedereen een prachtig examen afgelegd en was iedereen geslaagd. Gefeliciteerd!